آموزه های شیعه

 آیا تفاوت و اختلاف در رزق و روزى افراد با عدالت خداوند سازگار است؟

مقدمه:

رزق به معنای روزی و عطای دائمی می‌باشد، حال چه دنیوی و چه اخروی و چه مادی و چه معنوی باشد رزق می‌گویند.

1- روزانه زندگی و نیازهای اساسی است. در اسلام، اعتقاد بر این است که خداوند منحصراً مسئول تأمین روزی هر فرد است و او به تنهایی تصمیم می‌گیرد که چگونه و به چه اندازه رزق و روزی را به ما عطا کند.

2- آیا ایجاد تفاوت و اختلاف از نظر رزق و روزى در میان مردم با اصول عدالت پروردگار و

عقاید غلات را می توان به طور کلی به دو بخش تقسیم کرد:

1-عقایدی که اثری از آنها در عقاید شیعه وجود ندارد.این عقاید عبارتند از:

الف-عقیده به الوهیّت و خدایی ائمه علیهم السّلام و اشخاص دیگر

ب-عقیده به نبوت ائمه علیهم السّلام و اشخاص دیگر

ج-عقیده به حلول

د-عقیده به تناسخ

ه-عقیده به تشبیه خداوند به موجودات

و-عقیده به تفویض.

از این عقاید با عنوان«عقاید مختص به غلات»یاد می کنیم.

2-عقایدی که

چرا تسبیحات حضرت زهرا (س) دارای اهمیت ویژه می باشد؟دلیل اهمیت و فضلیت و ترتیب و تعلیم تسبیحات حضرت زهرا (س) چیست؟ دلیل اهمیت و فضلیت و ترتیب و تعلیم تسبیحات حضرت زهرا (س) چیست؟

مقدمه: تسبیح، عبادتی برگزیده است که هرکس در سیر معنوی خویش، به قدر طاقت و معرفتش از آن بهره می‌گیرد و این در حالی است که از ائمه علیهم السلام قبل از خلقت عالم مادی، به تسبیح ذات اقدس حق مشغول بوده‌اند.

بهترین تعقیبات نماز،‌ تسبیحات حضرت زهرا(س)، سی و چهار مرتبه «الله اکبر» و سی و سه

شیعه امامیه اعتقاد خاصی به رجعت دارد؛ یعنی این که پس از ظهور مهدی موعود(عج) و تشکیل حکومت عدل الهی در سراسر جهان، گروهی از اولیای الهی و دوست داران خاندان رسالت و عده ای از دشمنان خاندان وحی که از دنیا رفته اند، به دنیا باز خواهند گشت.

اولیای الهی و صالحان با دیدن حاکمیت حق و عدل در گسترده گیتی، شادمان می شوند و پرتوی از آثار ایمان و اعمال صالح خود را در دنیا مشاهده می کنند. دشمنان اهل بیت علیهم السلام نیز سزای ستم هایی را که روا داشته اند، در این سرای می بینند. البته پاداش و کیفر نهایی در

 رابطه عصمت و اختیار، با توجه به بحث مربوط به منشأ عصمت، به خوبی روشن می گردد. عصمت به گونه ای نیست که با آزادی و اختیار فرد معصوم در تنافی باشد. پیامبران به دلایلی که بیان شد به خطا نمی روند و دارای ملکه عصمت اند، اما اگر بخواهند می تواند به انجام کارهای بد مبادرت ورزند، اما با اختیار آن را ترک می کنند، مانند فرد نرمال و بهنجار و عاقلی که اگرچه می توانند به سیم برق دست بزند ولی چنین نمی کند، چون می داند آن، سبب نابودی وی می شود.

اختیار داشتن برای انجام

اعتقاد به بداء، فواید بسیاری دارد که برخی از آن ها بدین شرح است:

1. اعتقاد به بداء، آینده نگری و بلندهمتی انسان را افزایش می دهد و او را به برنامه ریزی و تلاش برای تغییر معادلات و رهایی از موانع وامی دارد.

2. علامه مجلسی نیز سه فائده برای بداء ذکر کرده است:

الف: خدا به وسیلۀ بداء، لطف خود به بندگانش را به رخ آن دسته از فرشتگان می کشد که لوح را می نویسند و از مفاد آن مطلع هستند. همچنین بندگانش را به آنچه که در این دنیا سزاوارند، می رساند و بدین وسیله، معرفت آن ها را افزون می

نویسنده: خانم راضیه شریعت*

*دانش آموخته شیعه شناسی تکمیلی،مجمع جهانی شیعه شناسی قم

چکیده

         تحقیق حاضربررسی عالم ذر و بازتاب آن درزندگی دنیایی انسان است.ازسؤالات اساسی ومهم انسان درطول زندگی اش این است که میخواهد بداند قبل ازعالم ماده درکجا زندگی میکرده واگر قبل ازعالم ماده عوالم دیگری هم وجود دارد،نام آنها چیست وکیفیت زندگی انسان درآنها به چه صورت بوده است؟به همین دلیل ضروری ست تا از راه صحیح به پاسخ این سؤال مهم بپردازیم ؛قرآن کریم به عنوان

انسان بالوجدان می یابد که افعال او اختیاری است، نه جبری و چنانچه آنها جبری باشند، عقلا، ارسال رسل و انزال کتب و بهشت و جهنم را لغو و لهو می دانند. این درحالی است که آیات قرآن از جمله آیه«إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا(2)؛ بدون شک ما راه را به او(انسان) نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس»، اختیار انسان را تأیید می نمایند.

ولی خود اختیار و اصل آن، اختیاری نیست، لذا بشر قادر و توانا نیست اختیار و اراده را از خود سلب

گر بخواهیم از نقش اهل بیت (ع) در رویارویی با بدعت ها و امور نوظهور و گمراهی هایی که از نخستین روز درگذشت رسول اکرم (ص) به وجود آمد، سخن بگوییم، مثنوی هفتاد من کاغذ می شود. اهل بیت (ع) در دوره های مختلف همواره پناهگاه امت و چشمه های گوارایی بودند که تشنگانِ دانش و معرفت، دانش خود را از این منابع اصیل و زنده که متصل به رسول خدا (ص) بود، دریافت می کردند.

در زندگی مولای متقیان، علی (ع) و موضع گیری های آن حضرت پیش از خلافت و پس از به دست گرفتن حکومت، همچنین

بدا از نظر شیعه عدّه ای چنین پنداشته اند(1) که عقیده شیعه به «بدا» به این معناست که ممکن است مطلبی بر خداوند پوشیده باشد سپس با گذشت زمان بر او آشکار گردد(2) (و از پاره ای از اعمال خود که روی عدم اطلاع از آن مطلب، انجام داده پشیمان گردد!).

ولی آیا هیچ آدم عاقل و دانایی ممکن است چنین گمانی درباره خدا داشته باشد؟ آیا این سخن، کفر صریح و زننده نیست؟ زیرا لازمه آن نسبت جهل و نادانی به ذات پاک خداوند دادن، و ذات مقدس او را محل تغییر و حوادث دانستن است (یک روز چیزی را نداند و روز دیگر بداند) با