آموزه های شیعه

چکیده

آیا می‌توان تعالیم عرفان و تصوف اسلامی و آموزه‌های صوفیانه را به حقیقی و غیرحقیقی، یا مثبت و منفی تقسیم کرد و وجه تمایزی برای عرفان مثبت از منفی قائل شد؟ اگر پاسخ مثبت است وجه تمایز آن کدام است؟ نوشتار حاضر به اختصار در صدد پاسخ‌گویی به این پرسش‌هاست. بر اساس یافته‌های نگارندگان مقاله، عارفان برجسته اسلامی همواره بر نکاتی تأکید داشته‌اند که آنها را می‌توان عناصر قوام‌بخش و وجه ممیزه عرفان حقیقی و مثبت از عرفان غیرحقیقی و منفی دانست. چهار عنصر اصلی شریعت‌محوری، خلوص، ریاضت مشروع و ولایت

چكيده
از باورهاي ويژة شيعيان، اعتقاد به رجعت و حيات مجدد افراد و گروه‌هاي خاص در پايان تاريخ و ظهور امام زمان(عج) است. رجعت، باوري است كه مخالفان، با پرسش‌ها و شبه‌ها فراواني درصدد مخدوش جلوه دادن آن بر آمده‌اند؛ از اين رو براي اثبات و تقويت باورداشت رجعت و نيز براي پاسخگويي به شبه‌ها و سؤالات مخالفان، پژوهش دربارة رجعت ضروري است. از سوي ديگر، براي جامعه زنان كه نيمي از جمعيت انساني را تشكيل مي‌دهند نيز پرسش‌هايي مطرح است از جمله اين كه آيا زنان در رجعت ، هنگام قيام امام زمان(عج) و تشكيل حكومت

چکیده

این مقاله دربارة احادیث غلوآمیزی است که در دو گروه شیعه و اهل سنت وارد شده است. بدین‌منظور ابتدا مفاهیم واژه‌ها‌ی اصلی این بحث را مطرح می‌کنیم. سپس به معیارهای تشخیص غلو می‌پردازیم که عبارت است از: راویان (نقد خارجی) و نقد حدیث (نقد داخلی). پس از اشاره‌ای کوتاه به نقد خارجی، در نقد داخلی، معیارهای تشخیص غلو در احادیث را بررسی می‌کنیم که عبارت‌اند از: تعارض با قرآن، تعارض با عقل، تعارض با شأن معصوم، تعارض با علم، تعارض با واقعیت، مخالفت با حس و مشاهده، تعارض با تاریخ، جانبداری سیاسی یا

باور به رجعت، كه يکي از اعتقادات شيعه است، در طول تاريخ پُر فراز و فرود خود، همواره مورد توجه پژوهشگران عرصة دين بوده است.
بدون ترديد، بررسي و تحليل بيشتر اين اعتقاد، مي‏تواند حقايق افزون‌تري را فراروي علاقه‌مندان قرار دهد؛ به ويژه آن که شيعه معتقد است، علاوه بر رواياتي که در اين زمينه در دست است، آيات قرآن نيز دليلي بر حتمي بودن تحقق اين باور به شمار مي‌آيد و آيات قرآن، گنجايش بحث‌هاي روزآمد و نو را همواره به عنوان اصلي اساسي براي خود حفظ کرده است.
در اين نوشتار، مي‌كوشيم با بهره مندي از

چکیده

در همه مذاهب اسلامی به دعا توجه شده است. از میان همه این مذاهب، دعا در شیعه جایگاه ویژه‌ای دارد. اهمیت دعا و آثار سازنده آن و نقش مهم گرایش‌ها در نیل به کمال، نویسنده را بر آن داشت که تأثیر دعای شیعی بر گرایش‌های انسان را، که یکی از ساحت‌های وجودی او است، بررسی کند. روش بحث توصیفی‌تحلیلی است. دعای شیعه، خواندن خدا و میل و رغبت به او است. کمال شیعی قرب الاهی است. دعا با تأثیر بر گرایش‌های متعالی انسان زمینه‌ساز نیل به کمال است. به فعلیت رساندن کمال‌طلبی، حقیقت‌جویی، خداجویی و تمرکز بر

چکیده

تحریف‌ناپذیری قرآن از جمله باورهایی است که علمای اسلام، چه شیعه و چه سنی، بر آن اصرار دارند و در اعصار مختلف به واسطه ادله نقلی و عقلی از آن دفاع کرده‌اند. وهابیت در قرون اخیر و در ادامه آن گروه‌های سلفی‌جهادی متأثر از اندیشه وهابیت، کوشیده‌اند به هر بهانه‌ای شیعیان را از دایره اسلام خارج کنند. از جمله دلایلی که سلفی‌جهادی‌ها برای تکفیر شیعیان به آن استناد می‌کنند مسئله تحریف قرآن است. آنها می‌گویند شیعه قائل به تحریف قرآن کریم است و کسی که این عقیده را داشته باشد، کافر است، در حالی

چکيده

«ظهور» به عنوان يک پديده اجتماعي، با رويکرد جامعه شناختي قابل تعريف است. رويکرد جامعه شناختي داراي اقتضائاتي است که در حوادث اجتماعي، از جمله حادثه ظهور ساري و جاري است. قانونمندي و علت مداري در واقع همان اقتضائاتي است که در حوادث اجتماعي به صورت فراگير وجود دارد. ظهور که در فرجام تاريخ به وقوع مي‌پيوندد، بر اساس همين اقتضائات اجتماعي قابل باز شناسي است؛ زيرا قانون عليت که داراي سه شاخصه عموميت، سنخيت و حتميت است؛ با شاخصه عموميت، شموليت خويش را بر همه حوادث مادي و معنوي، طبيعي و

جشن ميلا‌د ، مظهر بزرگ‌ترين و پرشورترين شادي شيعيان است و اين نوشتار مباحثي است كوتاه در جشن ميلا‌د و تاريخچه آن و آداب شادي‌ها از ديدگاه معصومان.
‌نيمه‌ شعبان، جشن‌ ميلاد امام‌ زمان(ع)، جشن‌ زنده‌ شدن‌ آرزوها و اميدها، جشن‌ آمادگي‌ براي‌ شركت‌ در نهضتي‌ بزرگ‌ و انساني‌ است.
جشن‌ ميلاد جشني‌ توا‌م‌ با آگاهي، حركتي‌ مستمر و سازنده‌ و زندگي‌ بخش، و ميثاق‌ و هم‌سويي‌ با امام‌ عصر(ع) است.
اين‌ روز، از شيرين‌ترين، خجسته‌ترين‌ و بزرگ‌ترين‌ اعياد اسلامي‌ است. امام‌ خميني(ره) فرمود:

چکيده

بررسي فضاي دوره غيبت صغرا، ما را به اين نتيجه رهنمون مي‌سازد که اماميه در آن دوره در عرصه‌هاي گوناگون اجتماعي جنب و جوش فراواني داشته است. به نظر مي‌رسد با وجود نظريه‌هاي گوناگون در چرايي چنين مواجهه‌اي، «تقيه» به عنوان نظريه مختار، بر روش عملگرايانه آن دوره اماميه بيش‌ترين دلالت را داشته است؛ به طوري که شبکه وکالت به عنوان نهادي از پيش طراحي شده، سازوکار خويش را بر پايه پنهان کاري شديد استوار ساخت و لذا نه تنها مکان حضور امام براي اماميه فاش نشد، بلکه نام امام نيز آشکار نگرديد. همچنين

اين نوشتار بر آن است، پس از بررسي تعريف قاعدهِ لطف، ديدگاه فلا‌سفه و متكلمين را دربارهِ آن تبيين نمايد، و به برخي شبهات قاعدهِ لطف پاسخ دهد.

تعريف‌ لطف‌
‌بيش‌تر متكلمان، لطف‌ را چنين‌ تعريف‌ كرده‌اند:
<لطف، آن‌ است‌ كه‌ مكلّف، با آن، به‌ فرمان‌برداري‌ نزديك‌تر و از انجام‌ گناه‌ دورتر شود.>
‌شيخ‌ مفيد مي‌گويد:
<لطف، عبارت‌ است‌ از آن‌ چه‌ كه‌ مكّلف، با آن، به‌ فرمان‌بري‌ نزديك‌ و از گناه‌ دور مي‌شود و در اصل‌ توان‌ مكلّف‌ بر انجام‌ تكليف، مؤ‌ثّر نبوده‌ و به‌ حدّ اجبار نرسيده‌