چکيده
سران بابيت و بهائيت، با ادعاي امي بودن خود و بهره‌گيري از شعار مطابقت دين با مقتضاي زمان، از تازگي گفتار و بداعت ادعاها و نوين بودن آموزه‌هايشان سخن رانده‌‌اند؛ ولی گفتار و کردار آنان به هیچ وجه تازگی نداشته، بلکه با ادعاها و سیره دیگر جریان‌های انحرافی و باطنی، به ویژه برخي امامان متمهدي اسماعيليه مشابهت‌های بسیاری دارد.
نوشتار حاضر با روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي، در صدد است از طريق جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي، همانندي‌هاي گفتار و کردار سران بابيت و
چكيده
استعمار براي سلطه بر کشورهاي اسلامي از روش‌هاي متعدد بهره مي‌جويد؛ گاهي با حضور فيزيکي و گاهي از طريق سوء استفاده از باورهاي اعتقادي مردم همان کشور؛ همانند اينکه در عراق از اعتقاد مردم به مهدويت استفاده کرد و فردي به نام احمد الحسن را به ميدان فرستاد تا ادعا كند يماني است. در اين مقاله، پس از بررسي رواياتي كه دربارة يماني وارد شده، و نيز مرور ادعاها و اعتقاداتِ احمد الحسن، تناقضات ادعاها و اعتقادات او با روايات بيان شده و ايرادات اساسي اين حركت، تبيين شده است. در پايان، بر اساس روايات،
چکيده
«علي محمّد شيرازي» از جمله مدعياني است که در دوره معاصر از بدنه تشيع جدا شد و با سوء استفاده از باور پاک برخي از منتظران، به جريان‌سازي پرداخت. وي نخست مدعي بابيت بود؛ ولي طي دو سال آخر عمرش، ادعاهاي مهدويت و نبوت و الوهيّت كرد. پيامدهاي ادعاهاي او، شورش‌هاي فراوان در ايران اسلامي بود. او از تازگي آموزه‌هاي خود سخن گفت؛ ليكن گفتار و کردارش الگو گرفته از جريان‌هاي باطني و انحرافي منسوب به تشيع بود.
اين نوشتار با تبيين و نقد ادعاهاي بابيت و مهدويت
چكيده
مهدويت و حقايق مرتبط به آن، گاهي دست آويز اقشار فرصت طلب قرار مي‌گرفت. بابيه از جمله آنها بود؛ فرقه‌اي انحرافي كه در دوران قاجار به رهبري علي محمد باب شكل گرفت. باب، براي خود، افرادي را به عنوان ياران اصلي‌اش در انتشار اين مسلك برگزيد. يكي از آنها زني به نام قره العين، از خاندان علم و اجتهاد بود.كه جايگاه و نقش مؤثري در فرقه بابيه داشته است. قرة العين با صدور دستورقتل عموي خود ـ يعني مجتهد معروف محمد تقي برغاني ـ و مشاركت درقتل او، نيز با شركت در برخي جنگ‌هاي بابيه مثل واقعه طبرسي و
چکيده
«کيسانيان» به‌عنوان اولين گروه شيعه که مصداقي عيني براي موعود احاديث نبوي6 برگزيدند؛ پيشگامان عنايت به مهدويت در ميان فرقه‌هاي اسلامي هستند. لذا واکاوي باور به مهدي4 و مهدويت در ميان آنان، با رويکرد فرايندي، در نگاهي کلان به ارتقاي مباحث و مطالعات تطوري در تاريخ تشيع کمک مي‌کند. هدف‌گذاري پژوهش پيش رو، ترسيم جايگاه مهدي باوري در انديشه کيسانيان از آغاز تا وفات محمد بن حنفيه، با استفاده از بقاياي آثار درون‌گروهي و همچنين کتاب‌هاي فرقه‌نگاري و تاريخي مرتبط با موضوع مذكور است. نگارش پيش
بهائيان، فرقه اي از آئين بابي هستند كه خود، برخاسته از مكتب شيخي تفكر ركن رابع است. مؤسس اصلي آئين بهائيت، ميرزا حسينعلي نوري است كه ابتدا پيرو باب بوده و در تبليغ و ترويج بابيت تلاش ميكرده است. و با استقرار در عكاي فلسطين اشغالي و حمايت دولتمردان انگليسي و آمريكا فرقه ضالة بهائيت شكل گرفت و با توجه به اهداف مشترك با صهيونيسم‌ها پيوندي بين آنها بوجود آمده است.
مقدمه
در سال 1265 ق، شورش بابيها در ايران پيش آمد و در پي آن، ميرزا تقيخان اميركبير، به دستور ناصرالدين شاه تصميم به سركوبي
چکيده
«علي محمّد شيرازي» از جمله مدعيان بابيت و مهدويت است که از نسخ شريعت اسلام، آوردن کتاب جديد و الوهيت خود سخن مي‌گويد و چنين مي‌نمايد كه آيينش بديع و تازه است؛ ليكن بر اساس شواهد موجود، در بسياري از ادعاهايش از جريان‌هاي «حروفيه» و «نقطويه» الگو گرفته است.
اين نوشتار با بررسي ادعاهاي مهدويت، نسخ اسلام، كتاب‌آوري و الوهيت سران بابيت؛ به پيشينه‌شناسي اين دعاوي پرداخته و براي مخاطب روشن مي‌سازد كه اين گونه ادعاها در آثار سران جريان‌هاي حروفيه و نقطويه سابقه دارد و در حقيقت ادعاي به‌ظاهر
در اين نوشتار به مقوله هاي ايدئولوژي بابي‌گري و بهايي‌گري، جهت‌گيري كلي ايدئولوژي بهائيه، تحليل جامعه شناختي از شكل‌گيري بهائيت و بالا‌خره مسئلهِ ادّعاي الوهيّت پرداخته شده و نقد و بررسي آن ارايه مي‌شود.
مقدمه:
در شماره‌هاي پيشين مجله، در موضوع <بابيت> و تاريخچهِ اين مسلك استعماري و پايه‌گذاري تشكيل مسلك انحرافي ديگر - بهائيت - مطالبي ارايه شد.
بهائيت، آييني بي‌بها، ادّعايي دروغين، آموزه‌هايي استعماري و ابزار گمراهي مردم در دست قدرت‌هاي
چکيده
يکي از مدعيان معاصر، به نام «احمد بن اسماعيل بصري»، ادعاهايي مانند يماني ونوه امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بودن، امامت جهانيان بعد از وفات حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف وموارد ديگر را به خود نسبت داده و مريدانش با تمسک به معجزاتي که به اين فرد نسبت داده شده و با تحريف برخي از روايت ها، در اثبات امامت و حقانيت او با استفاده از استخاره با قرآن و رويا و خواب تلاش دارند.
بهره‌گيري از استخاره و خواب، جهت تشخيص حجت الاهي، علاوه بر عدم دليل در اثبات، دلايلي بر خلاف آن،
مباحث مربوط به شناسايي فرقه هاي انحرافي در جريان مهدويت، در شماره هاي پيشين مجله پيگيري شد و در دو مقاله از خاستگاه فرقهِ ضالهِ <بابيت> سخن به ميان آمده، برخي از ادعاهاي دروغين اين فرقه، مورد نقد و بررسي قرار گرفت.
از آن روي كه واژهِ مقدس<باب> (با تعابير مختلف ديگري كه دارد) دستاويزي براي ادعاهاي ناصواب عده اي در طول تاريخ مسلمانان به ويژه در قرن سيزدهم گشته و گمراهي و ارتداد بسياري را به دنبال داشت، در اين مقاله به بازخواني مسألهِ <باب> و مدعيان و مصاديق راستين آن پرداخته،
