امام سجاد زین العابدین (ع)

امام سجاد (علیه السلام) در محراب عبادت و معنویت

امام سجاد، زین العابدین (علیه السلام)، پیشوایان متقین ، در عصرى که سفاکان و دین گزان ، محراب را با خون اولیاى خدا گلگون مى ساختند و حقگویان برخاسته از  محراب را به جرم سر فرود نیاوردن در برابر غیر خدا، مورد سخت ترین آزارها و نارواترین دشنام ها قرار مى دادند و ماءذنه اى هدایت و مناره هاى دین را ناجوانمردانه به خون تکبیر گویان عزت و دیندارى مى آغشتند، آرى در چنین عصرى از محراب ، ماءذانه رفیع ، رفیعتر از همه برج ها ساخته بود نجواهاى

تاریخ نویسانی که درباره ی زندگی امام سجاد علیه السلام قلم زده اند، به ویژه پژوهشگران اجتماعی که می خواسته اند امام را از حیات سیاسی دور کنند، به این قول اند که آن حضرت «سخت سرگرم امور دینی، روایت حدیث و آموزش بوده است (1) «و فعالیت های آن امام عبارت بوده اند از: «گسترش علوم، آموزش مردم، تربیت اخلاصمندان، تربیت عالمان و فقیهان و نظارت بر بازسازی جمعیت شیعه (2).

تردیدی نیست که امام سجاد علیه السلام در تمامی این زمینه ها نقش برجسته ای ایفا کرد، ولی هرگز هیچ کدام

با کمی دقت و تأمل در خصوص آمال و آرزوی های جامعه بشری با یک محور مشترک آشنا می شویم، محوری که همه در حول آن در نهان خود به دنبال آرامش، حسن رضایتمندی، خوشبختی، کمال و شادی در زندگی هستند. انسان نوعاً خوشبختی واقعی را در شادی و فرح و دوری از هر گونه ناراحتی و دلزدگی جستجو می کند. ولی آیا واقعاً این چنین زندگی در حیات مادی و دنیوی قابل دست یابی است؟

با رجوع به اندیشه و سبک زندگی اهل بیت(علیهم السلام) که در اوج قله های رضایت الهی قرار داشته اند به خوبی می توان به

چکیده
جعل و وضع حدیث از آسیب‌هایی است که در سده اول، به‌ویژه دوران امامت امام چهارم واقع شد. پژوهش پیش رو با روش توصیفی‌تحلیلی و با استفاده از ابزار کتاب‌خانه‌ای نشان می‌دهد که دشمنی آشکار معاویه و خلفای اُموی با اهل بیت (ع)، تشویق عالمان درباری به جعل حدیث، مشروعیت‌بخشی به عقاید فِرق کلامی، جعل حدیث برای گرفتن صله از خلفا و حدیث‌سازی غالیان و قُصاص از جمله علل شیوع جعل حدیث بود. امامان معصوم (ع) و پیروان آنها نیز ضمن مبارزه با این پدیده درصدد پاک‌سازی دین از کژی‌ها بودند. امام سجاد (ع) نیز به

 اگر عصر و دوره حیات و امامت امام سجاد علیه السلام را مورد بررسی و توجه قرار دهیم به خوبی می توانیم زندگی این امام همام را در سه مقطع زمانی مورد دقت قرار دهیم. نقش امام سجاد علیه السلام پس از عاشورا در رهبری شیعه بعد از واقعه دردناک وحشتناکی که در سال 61 هجری در صحرای کربلا در یک روز تاریک بر خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام وارد شد و ذریه طیبه پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله و سلم) با وحشیانه ترین حالت به شهادت رسیدند، این بار سکان کشتی هدایت بر عهده ی چهارمین خورشید امامت و ولایت یعنی

چکیده
روی‌آورد سیاسی امام سجاد (ع) در مقاطع مختلف زندگی، از جمله در شورش مدنیان علیه دستگاه حاکمیت اموی از مسائل مهم سیره آن حضرت است. او که در سنین جوانی، شهادت سخت نزدیکان و اسارت خاندانش را دیده بود، در ادامه زندگی خویش الگوی رفتاری ویژه‌ای را دنبال کرد، به‌ویژه آنچه در مواجهه با سیاست خودکامانه یزید از خود بروز داد. امام به رغم انتظار اولیه، نه‌تنها با دستگاه حکومت اموی مقابله نکرد، بلکه در اعتراض‌های مردمی علیه حاکمیت نیز ورودی نیافت و به تعبیر امروزیان سیاست عدم مداخله در پیش گرفت و به

آیا امام سجاد(ع) قیام مختار را تأیید کرد؟ آیا سکوت امام سجاد(ع) به معنای تأیید قیام مختار است؟

پاسخ را در این مطلب جویا شوید.

 مختار چهره‏ای سیاسی و محب‏ و شیفته اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بوده و هر چند ممکن است، در مسیر عمل‏ نقدهایی بر او وارد کنند، ولی در اصل نیت و انگیزه والا و مقدس مختار درانتقام گرفتن از خون شهدای کربلا بحثی نیست.

او در یکی از سخنانش گفت: اصلا زندگی برای من گوارا نیست، مگر آن که انتقام خون سالار شهیدان را بگیرم.

راهکارهای معرفت امام زین العابدین (ع)
مطلع

اختصاص دفتری از فرهنگ کوثر به هر کدام از پیشوایان پاک و آینه داران جلال و جمال الهی، مصوبه ای بود که همزمان با طلوع نشریه در افق مطبوعات کشور، در جمع مسؤولان این کاروان فرهنگی مطرح گردید . تاکنون ویژه نامه هایی مخصوص پیامبر گرامی اسلام، حضرت فاطمه علیها السلام، غدیر، امام علی، امام حسن، امام حسین، امام صادق و امام کاظم علیهم السلام با یاری اهل قلم حوزه مقدس قم انتشار یافته است . گرچه نسبت به ساحت قدس آن بزرگواران باید گفت: «دست ما کوتاه و خرما بر

 یکی از القاب مبارک امام سجاد(علیه السلام)،زین العابدین به معنای زینت عبادت کنندگان است؟ چرا امام سجاد (علیه السلام) را زین العابدین می گفتند؟

مقدمه: در بررسی اساسی ترین مظاهر زندگی امام سجاد (ع) به مواردی چون: ترک دنیا، کثرت عبادت، زهد نسبت به مال دنیا و خوشی های آن خواهیم رسید. ما از این مظاهر به «تعبد» و روی گردانی از دنیا، تعبیر می کنیم.

«تعبد» در حیات پر برکت امام (ع) به گونه ای است که محتاج دلیل و نص تاریخی نیست. همین کافی است که بدانیم آن حضرت را

قرآن نمونه كامل آمیختگى اعجاز تكوین و تشریع است. كتابى است كه بشریّت توان آوردن همانندى براى آن نداشته و دستورات و جامعیت آن، هر اندیشمند حكیم را به خضوع و ستایش وامى دارد. هر قدر انسان‌ها از صفاى روحى و طهارت معنوى بهره مند باشند، مى توانند جلوه هایى از جمال دلربایش را شهود كنند همان گونه كه قرآن مى فرماید:«لایمسُّهُ الاّ المطهّرون.»(1)

از آنجا كه خاندان عصمت و وحى برگزیدگانى هستند كه طبق آیه «تطهیر» در اوج پاكى و قداست قرار گرفته و از هر گونه پلیدى بدورند، تمام جانشان مستغرق در قرآن