(مدت زمان لازم جهت مطالعه: 1 دقیقه)
ثروت هاى بادآورده اصحاب مسعودى در باره ثروت هاى برخى اصحاب مى نويسد: زبير خانه اى در بصره داشت كه تا امروز [زمان مسعودى 332 هجرى] هنوز معروف است،به علاوه، در مصر و كوفه و اسكندريه خانه اى جداگانه داشت. پس از مرگش 50000 دينار و 1000 اسب و 1000 غلام و كنيز و املاك و ولايات بر جاى نهاد.20 طلحه، خانه اى در كوفه و املاكى در عراق و سراة براى خويش فراهم آورده بود.به علاوه ، خانه اى در مدينه فراهم ساخت كه از آجر و گچ و چوپ ساج ساخته شده بود. خانه اش در كوفه تا سال 332 هجرى زبان زد مردم بود و تنه به تنه
تمامي قيام ها و انقلاب هاي مؤثر در دو مرحله (حدوث) و (بقاء) ارزيابي مي گردند. هيچ گاه انقلابي به صرف حدوث خود مؤثر نبوده، بلكه همواره در معرض تهديد، نابودي، انحراف از اهداف و شكست به دست دشمنان خود خواهد بود. انقلاب توحيدي اسلام با نزول كتاب آسماني قرآن و رهبري راستين پيامبر اعظم(ص) شكل گرفت تا اهدافي متعالي نظير اقامه حق، نابودي باطل و سيطره حكومت ناب توحيدي را نويدبخش باشد. اما اين قيام همواره در مرحله (بقاء) مرهون بركه ناب غدير خم و امامت و رهبري حضرت مولي الموحدين علي(ع) و فرزندان معصوم او
انما وليكم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزكوة و هم راكعون (سوره مائده آيه 55) بنا بنقل مفسرين و مورخين عامه و خاصه آيات زيادى (بيش از سيصد آيه) در باره ولايت على عليه السلام و فضائل و مناقب آنحضرت در قرآن كريم آمده است كه نقل همه آنها از عهده اين كتاب خارج است لذا ما در اينجا فقط بنقل چند مورد از كتب معتبره اهل سنت اشاره مينمائيم كه جاى چون و چرا براى آنان باقى نماند.
روايات متعددى در منابع اهل سنت در اين زمينه وجود دارد كه ثابت مى‌كند نگاه كردن به چهره نورانى اميرمؤمنان عليه السلام عبادت است.اين فضيلت، از فضائل بى‌نظير اميرمؤمنان عليه السلام به شمار مى‌رود و چنين روايتى در باره هيچ يك از اصحاب و به ويژه خلفاى سه گانه در كتاب‌هاى اهل سنت يافت نمى‌شود.نه تنها در باره خلفا چنين روايتى نيست؛ بلكه حتى طبق روايتى كه بخارى نقل كرده است اميرمؤمنان عليه السلام از بودن با عمر كراهت داشت و دوست نداشت كه چهره او را ببيند: 
امام على (ع) اين افتخار را دارد كه از كودكى در خانه رسول خدا (ص) رشد يافت در اين باره نقل هاى جالبى وجود دارد كه ابن ابى الحديد آن ها را يكجا فراهم آورده است. از جمله از زيد بن على بن الحسين (ع) نقل شده است كه در آن دوران, رسول خدا (ص) گوشت و خرما را در دهانشان نرم كرده تا خوردن آن راحت تر شده, آنگاه آن را در دهان امام مى گذاشت.
