چکیده
برخی از پرسش‌ها مانند مسئلة «شر» در متون علمی وجود دارد که پاسخ‌گویی کامل به آنها از عهدة علم تجربی برنمی‌آید، و تنها دین و فلسفه می‌توانند در این امور نقش شایسته‌ای ایفا کنند. نوشتار حاضر با روش «تحلیلِ اسنادی»، دیدگاه¬های علامه جعفری در باب «شرّ» را بررسی کرده است. حاصل دیدگاه ایشان آن است که برای حلّ مسئلة شرور، تبیین دو مسئلة، «حیات و فلسفة آن»، و «عدالت و حکمت خداوند در جریان خلقت و سرنوشت انسان‌ها» ضروری است. از دیدگاه ایشان حكم انسان‌ها به‌وجود نقص‌ها و شرور در عالم طبیعت، مستند به قضاوت در حوادث جهان و زندگى از منظر «حيات‌محورى» است. اگر انسان به درک مجرد و خالصی از نظام هستی برسد و گرایش او به «حیات معقول» هم بیشتر باشد، به‌طور قطع، تفسیر طبیعی از عدالت الهی را رها کرده و از سلطة خودِ طبیعی نیز بیرون آمده است و دیگر مسئلة «شر» برای وی مطرح نخواهد شد. كليد‌واژه‌ها: علامه جعفری، شرّ، ناملایمات، حیات طبیعی، حیات معقول، عدالت.
حسن دین‌پناه / دانش‌پژوه دکتری ادیان، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید دريافت: 15/1/1397ـ پذيرش: 6/5/1397
