مهدویت در قرآن و سنت

 باور به مهدویت پیش از هر چیز مبتنی بر بشارت های لطیف قرآنی است که در آیات متعدّدی نمود یافته است. در این جا به برخی از این آیات اشاره می کنیم:

الف-(هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ). (1)

یعنی: «خداوند کسی است که رسول خویش را با هدایت و آیین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان پیروز گرداند هر چند مشرکان خوش ندارند».

در این آیه شریفه خداوند از اراده حتمی خویش برای پیروزی اسلام بر همه ادیان پرده برمی دارد؛ اراده ای که بنابر روایات و گفتار مفسّران به دست باکفایت مهدی(ع) محقّق خواهد شد.

ب-(وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ). (2)

یعنی: «بعد از تورات در زبور نوشتیم که همانا بندگان شایسته ام زمین را به ارث خواهند برد».

در این آیه شریفه نیز از وعده الهی در کتاب های پیشین مبنی بر پیروزی نهایی بندگان شایسته خداوند و تسلّط آنان بر سرتاسر کره خاکی یاد رفته است.

در تفسیر این آیه از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمود: «این بندگان شایسته خداوند یاران مهدی(ع) در آخر الزمان می باشند». (3)

ج-(وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً وَ مَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ). (4)

یعنی: «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می دهد که حتماً آنان را در زمین، خلافت خواهد داد همان گونه که به پیشینیان آنان خلافت بخشید، و حتماً آیین آنان را که برایشان پسندیده است برایشان خواهد گسترانید، و حتماً در آینده ترس آنان را به ایمنی بدل خواهد ساخت تا من را بپرستند و چیزی را شریکم نگیرند، و هر کس پس از آن کفر ورزد او از فاسقان خواهد بود».این آیه نیز به روشنی وعده ای الهی و نویدی امید بخش است که با ظهور پیشوای زمان مان مهدی(ع) تحقّق خواهد یافت.

د-(وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ). (5)

یعنی: «و اراده داریم که بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان قرار دهیم».

این آیه نیز به روشنی از اراده حتمی خداوند برای پیروزی نهایی مستضعفان زمین و حاکمیت آنان حکایت دارد که در پیروزی مهدی(ع) و حاکمیت آن حضرت تجلّی خواهد یافت.

1- توبه/ 33 2- انبیاء/ 105 3- مجمع البیان، 7/ 120 4- نور/ 55 5- قصص/ 5