فرقه های عصر حضور ائمه

در زمان خلافت یزید اموى، جنبش شیعیان على(ع) در کوفه به صورتى بارزتر در قالب یک جنبش مذهبى پدیدار شد. تشکلى مرکب از افرادى از نجباى قبایل عرب کوفه شکل گرفت که مى خواست به جبران همدستى خود در شکست ~حسین علیه السلام=امام حسین علیه السلام به طور واقعى توبه کند و شمشیر به دست گیرد. این گروه توابین شعار «یالثارات الحسین» را سردادند، هرچند اهدافشان هنوز روشن نبود.
جنبش «توابین» و ظهور مختار
آرمانهاى شیعى ـ که از واقعه کربلا به بعد مى توان با این اصطلاح از آنها سخن گفت ـ دراثر این واقعیت

سخن تاریخ نویسان و تاریخ پژوهان در مورد فرقه کیسانیه متفاوت و بعضا متناقض می باشد. حتی در مورد وجه تسمیه و علت نام گذاری این فرقه، احتمالات مختلف و متعددی ذکر شده است که بیان گر عدم اطلاع صحیح و دقیق مورخان از این فرقه می باشد. خصوصا این که کیسانیه، دوام چندانی نداشت و پس از مدت کوتاهی ازبین رفت و این باعث دسترسی کم و ناقص به هویت این فرقه شد. ما سعی داریم که نظریات مختلف را در این جا جمع آوری کرده و شما را با این نظریات آشنا کنیم.

اعتقادات کیسانیه

پیروان این مکتب، خود را پیرو

بخش مهمي از آموزه هاي دين مبين اسلام را مباحث عقيدتي تشكيل مي دهد كه قرآن كريم در آيات فراواني بدان پرداخته و مردم را به اعتقاد و ايمان به آن فراخوانده است. مسلمانان در زمان رسول اكرم (ص) با توجه به حضور آن حضرت در جامعه اسلامي و نيز به سبب پرهيز بيشتر آنان از هوي و هوس از هرگونه تفرقه و فرقه گرايي عقيدتي به دور بودند،  ولي پس از وفات رسول خدا(ص) اختلاف نظرها ميان آنان آغاز شد و كم كم فرقه هاي متعددي در ميان مسلمانان پديد آمد. بحث از عناصر دخيل در پيدايش فرقه ها، يكي از مباحث مهم در زمينه فرق

نيمه اول قرن دوم از نظر ظهور فرق و مذاهب گوناگون در جامعه اسلامي بسيار پر رونق بود. از طرفي اهل سنت به مكاتب معتزلي در برابر مكتب اهل حديث گرايش نشان دادند. اما مذهب تشيع به رهبري امامان معصوم عليهم السلام به راه خود ادامه مي داد و در اين راه با فرق انحرافي و خرافي و غلات مبارزه مي­كردند.

اين استمرار با شهادت امام صادق عليه السلام دچار بحران شد و عده­اي عجولانه به فرقه سازي درون اماميه دست زدند و عبدالله فرزند امام صادق عليه السلام را جانشين آن حضرت دانستند. اين فرقه به امامت عبدالله كه

يكى از آفاتى كه بدون استثنا گريبانگير همه اديان و مذاهب و مكاتب، اعمّ از الهى و غير الهى، در طول تاريخ شده است،پديده غلوّ و افراط گرايى است؛ غلوّ درباره عقايد، بنيانگذاران، قهرمانان و يا پيروان يك دين و مكتب.عوامل اين افراط گرايى را مى توان به دو بخش «عوامل درون دينى» مانند ملموس نبودن معارف بلند يك دين براى پيروان، عشق فراوان، جهل و نادانى پيروان، استفاده مادّى بعضى از منتسبين به دين از راه رواج عقايد غلوّآميز و... و «عوامل برون دينى»، مانند ترويج عقايد افراطى از سوى دشمنان يك دين براى هموار

بحثی که پیش رودارید تلاشی است بر گزارشی تاریخی فکری که در گذشته دور واقع شده است .تشیع یک مکتب و فرقه ای می باشد که چه از لحاظ بلندای واتقان وچه ازلحاظ نفوذ جمعیتی همیشه مورد توجه بوده است ،اما این تفکر در طول تاریخ فراز ونشیب فراوان و از گردنه های هولناکی عبور داده و همچنان پویای و رشد خود حفظ کرده است.

وقایعی که بر پیروان این مکتب گذشته اگر بر هر تفکری آمده بود جز نامی از آن باقی نمانده بود هجوم و محاصره به معنای واقعی کلمه چه از لحاظ سیاسی ،اقتصادی و...که بارها قتل عام و نسل کشی هایی