امامت و ولایت

چكيده

«حديث ثقلين»، از احاديث بسيار مهم نبوي است که بيش از سي نفر از صحابه پيامبر6، شمار بسياري از تابعين و عالمان اسلامي در قرن هاي مختلف، آن را روايت كرده‌اند. اهتمام پيامبر اکرم6 به اين حديث تا حدي است که در مکان‌ها، زمان‌ها و مناسبت‌هاي مختلف آن را بيان کرده و با تاکيد بسيار، آن را يادآور شده است. ايشان قرآن و عترت خويش را به عنوان دو ميراث گرانبها در ميان امت اسلامي باقي مي‌گذارد. آن دو، تا قيامت هرگز از هم جدا نخواهند شد و هدايت مسلمانان در گرو تمسک به آن دو مي‌باشد. مفاد روشن حديث، عصمت

چکيده

با آغاز غيبت كبرا علاوه بر نيابت علمي، زمينه براي نيابت مالي و سياسي نايبان عام از امام غايب عجل الله تعالي فرجه الشريف به وجود آمد؛ با طولاني شدن غيبت و تعطيل ماندن حکم ديني خمس، نايبان علمي امام غايب عجل الله تعالي فرجه الشريف ابتدا در جايگاه فرد امين و سپس به عنوان فرد فقيه و نايب امام، مسؤوليت اموال مربوط به امام عجل الله تعالي فرجه الشريف را برعهده گرفتند. از سوي ديگر با گذشت زمان زمينه براي طرح جدي‌تر نيابت سياسي در شکلي منسجم‌تر و در قالب ولايت فقيه فراهم شد. در پي پيروزي انقلاب

چكيده

هدف اصلي اين پژوهش آن است که نقش حجتهاي الاهي را در سعادت انسان با بهره گيري از قرآن و روايات، تبيين کند. البته درباره نقش اهل بيت عليهم السلامکه از مصاديق بارز حجت هاي الاهي هستند تأکيد بيش‌تري خواهد شد. انسان براي دستيابي به سعادت، به امور متعددي نيازمند است: وجود واسطه ميان انسان ها و خداوند؛ پاسخگويي به نيازهاي علمي؛ ضرورت اقامة دين و اصلاحگري و لزوم وجود الگوي كامل براي زندگي سعادتمندانه و بخصوص تحقق بخشي به عبوديت انسان در برابر خداوند متعال (كه هدف اصلي از خلقت انسان است)؛ چهار

چکيده

امام، انسان کاملي است که صفات کمال خداوند در عالي‌ترين درجة ممكن در او تجلي و تبلور يافته است. او خليفه و حجت خداوند در زمين و در ميان انسان‌ها است. غايت ـ در کارهاي اختياري ـ مرتبه‌اي از کمال و جودي است که فعل به انگيزه آن، از فاعل صادر مي‌شود و به آن، غرض و هدف نيز گفته مي‌شود.

از ديدگاه عقل، غايت و هدف جهان که فعل خداوند حکيم است، سر انجام به خدا منتهي مي‌گردد؛ اما در مرتبه‌اي پس از آن، موجودي است که نسبت به موجودات ديگر، از کمال وجودي بالاتري برخوردار است. اين موجود، انسان

چكيده

معجزه، همان گونه كه صدق مدعي نبوت را اثبات مي‌كند، صدق مدعي امامت را نيز اثبات مي‌كند و به نبوت اختصاص ندارد. در بسياري از تعاريف، متكلمان اسلامي كلمه (دعوي) به صورت مطلق ذكر شده و به دعوي نبوت، مقيد نشده است. شايد برخي نيز كه آن را به دعوي نبوت مقيد كرده اند، مورد غالب و مشهور آن را در نظر داشته‌اند.

متكلمان اماميه معجزه را يكي از راه‌هاي شناخت امام دانسته و توانايي بر انجام معجزه را از صفات لازم امام شمرده‌اند. آنان در اثبات امامت امامان اهل‌بيت عليهم السلام عموماً و امام عصر

يكي از بحث‌هاي كلي امامت، راه تعيين امام است. در اين مقاله، نويسنده به دو بحث عمده در اين باره پرداخته است: 1. بيان عقيده فرقه‌هاي مختلف شيعه و سني 2. دلائل شيعة اماميه براي عقيده خود.
از ميان شيعه، اماميه و كيسانيه و از اهل سنت، بكريه، تنها راه تعيين امام را نص مي‌دانند؛ اما جاروديه، علاوه بر نص، دعوت را نيز از راه‌هاي انتخاب مي‌دانند. عباسيه نيز وراثت را علاوه بر نص، راه ديگري شمرده‌اند. اباضيه، راه ديگري براي تعيين امام بيان مي‌كنند و آن، شورا و اتفاق اهل حل و عقد است. راه بيعت و انتخاب،

چکيده

در اين مقاله سعي شده است به پرسش اساسي مسلمانان به ويژه قشر تحصيلكرده در مورد تعداد امامان و خلفاي واقعي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از قرآن و سنت پاسخ‌گو باشيم به ويژه از آيه (ان عدّة الشهور عندالله اثني عشر شهراً في كتاب الله)؛ به ياري شواهد و قراين لفظي و عقلي و به كمك روايات دوازده امام را استنباط كرده و براي همه مسلمانها بازگو سازيم، چرا كه اگر به نام آنها در متن قرآن تصريح مي‌شد با تحريف و جايگزين ساختن اسامي ديگر اختلافات ويرانگري به وجود مي‌آمد و بسا قرآن از حجيت و اعتبار

چکیده
عصر امامت امام هادی (ع) هم‌زمان با شش تن از خلفای عباسی بود که با استفاده از شیوه‌های مختلف سعی در محدود کردن ائمه داشتند. در این دوره شاهد گسترش فرقه‌های کلامی و جریان‌های شیعی هستیم. صاحبان ادیان و اندیشه‌های غیراسلامی نیز کنار مسلمانان زندگی می‌کردند. فرقه‌های فقهی اهل حدیث نیز در این زمان فعال بودند. در زمان امام هادی (ع) نخستین بار تقابل علمی امامیه با چهار مذهب رایج اهل سنت مشاهده می‌شود. این مقاله به شیوه توصیفی- تحلیلی با تکیه بر منابع اولیه به بررسی و شناخت راهبردها و مهندسی

چكيده
مفاد آيه اهتداء (آيه 35 سورة يونس) اين است كه پيروي از كساني مجاز است كه از هدايت افاضي الهي برخوردارند و در هدايت كردن ديگران، از هدايت اكتسابي بي‌نيازند. همچنين مفاد آيه اين است كه ايصال به مطلوب، تنها از كساني ساخته است كه از هدايت افاضي برخوردار باشند و چنين افرادي معصومند. با دلالت آيه بر عصمت امام، دلالت آن بر افضليت امام نيز روشن است؛ زيرا معصوم بر غير معصوم برتري دارد.

از ديدگاه شيعه اماميه، عصمت و افضليت، از صفات لازم براي امام به‌شمار مي‌رود؛ يعني امام بايد از هرگونه

از جمله آیاتی که شأن نزول آن را ولایت حضرت علی (ع) دانسته‌اند، آیه 24 سوره صافات (وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئولُونَ) است. در این آیه بر بازجویی از مردم در روز قیامت و پاسخ‌گویی در قبال برخی پرسش‌ها تأکید شده است. پرسش پژوهش حاضر این است که دلالت آیه 24 سوره صافات بر ولایت امام علی (ع) چگونه است. این مقاله درصدد است با اتخاذ روش توصیفی ـ تحلیلی، نظریات مفسران و راویان فریقین که این آیه را درباره ولایت و وجوب محبت حضرت علی (ع) می‌دانند، بررسی و دلالت آیه بر ولایت حضرت را تحلیل کند. بررسی‌ها