آموزه های شیعه

آیه «مع الصادقین»(توبه:119) از جمله آیات نورانی قرآن کریم است که دلیل فضیلت و برتری اهل بیت(ع) شمرده شده است. مفسران و دانشمندان نامدار مذهب اهل بیت(ع) نیز در طول تاریخ درباره این آیه، بحثهای زیادی نموده و در مورد برتری اهل بیت(ع) به آن استدلال کرده اند.با وجود این، تا کنون این آیه شریفه به صورت تطبیقی بین مذهب اهل بیت(ع) و مذهب اهل سنت مورد بحث قرار نگرفته و شبهات، ابهامات و سؤالات مربوط به آن به صورت جدّی نقد و بررسی نشده است.از طرف دیگر، تاکنون همه یا اکثر دانشمندان و مفسران هر دو مذهب، در

يكى از عقايد مسلم اسلامى، شفاعت‏ شافعان در روز قيامت است كه به اذن الهى انجام مى‏يابد. شفاعت در مورد افرادى صورت مى‏گيرد كه پيوند خود را بكلى با دين و خداى متعال قطع نكرده و قابليت آن را دارند كه، با وجود آلودگى به برخى گناهان، به بركت‏ شفاعت‏ شافعان بار ديگر مشمول رحمت‏ حق شوند. عقيده به شفاعت از قرآن و سنت گرفته شده كه ذيلا به آنها اشاره مى‏كنيم:الف - شفاعت در قرآن:آيات قرآن حاكى از وجود اصل شفاعت در روز رستاخيز بوده و اين كتاب شريف به اصل شفاعت، و منوط بودن آن به اذن و رضاى خداوند، تصريح

يكى از صفات خداوند و به معناى آگاهى و احاطه الهى نسبت به همه موجودات.بحث ادراك الهى از قرون اوليه اسلامى مطرح بود ، زيرا در آيه شريفه: (لا تدركه الأبصار وهو يدرك الأبصار) از ادراك الهى سخن به ميان آمده و در تفسير اين آيه نيز دست كم از زمان صحابه بحث ادراك الهى مطرح بوده است ; چنان كه در روايت هايى كه از حضرت على (عليه السلام) و برخى ديگر ازصحابه مى خوانيم از ادراك الهى و كيفيت ادراك سخن به ميان آمده است (اصول كافى ، ج1 ، ص 138 ; توحيد ، ص 308 ; جامع البيان ، ج7 ، ص 391).
ادراك در لغت به

برترى امام در صفات وكمالات نفسانى و پاداش اخروى نسبت به ديگران.افضليت در علم كلام در دو مورد مطرح مى شود: يكى در باب امامت عامّه و ديگرى در باب امامت خاصّه ; آنچه كه در اين جا مورد بحث قرار مى گيرد افضليت در باب امامت عامّه است كه در اين باره ديدگاه هاى گوناگونى مطرح شده است:1. متكلّمان شيعه اماميه افضليت را يكى از شرايط مهم امام مى دانند و دراين باره هيچ استثنايى قائل نيستند.2. برخى چون قاضى ابوبكر باقلانى افضليت را از شرايط امام مى دانند ولى معتقدند كه هرگاه انتخاب امام افضل در ميان مسلمانان

موضوع علم کلام ذات ، صفات و افعال خداوند است ، بر این اساس ، افعال انسان اولاً وبالذات داخل در مباحث کلامى نخواهد بود ....موضوع علم کلام ذات ، صفات و افعال خداوند است ، بر این اساس ، افعال انسان اولاً وبالذات داخل در مباحث کلامى نخواهد بود ، افعالل انسان موضوع علومى مانند فقه و اخلاق است ، ولى ثانیاً وبالعرض و به مناسبت هایى در علم کلام از افعال عباد نیز بحث شده است:1. یکى از مسائلى که متکلمان به بررسى آن پرداخته اند این است که آیا اوّلین واجب بر مکلف معرفت خداوند است یا نظر و تفکر براى شناخت

اراده در برابر كراهت وصف موجود قادر مختار ، و آخرين جزء علت تامه فعل.«اراده» مصدر باب افعال از ريشه «رود» به مفهوم خواستن ، قصد كردن و عزم است (الفروق اللغويه ، ماده «رود» ; اقرب الموارد ، ماده «رود)».در آثار كلامى هم از اراده الهى و هم از اراده بشرى بحث شده است. محور بحث در اين مقاله اراده الهى است ، اما به عنوان مقدمه ، آراى متكلمان و فلاسفه درباره اراده انسان نيز بيان خواهد شد. اراده از صفات ثبوتيه خداوند ، و «مريد» از اسماى الهى است. گفت و گو درباره حقيقت اراده الهى ، وصف ذات يا فعل بودن ،

بر اساس جهان بینى توحیدى ، همه موجودات و پدیده هاى هستى به صورت بى واسطه یا با واسطه افعال خداوند هستند....بر اساس جهان بینى توحیدى ، همه موجودات و پدیده هاى هستى به صورت بى واسطه یا با واسطه افعال خداوند هستند. بحث درباره افعال خداوند ، هم در فلسفه اسلامى و هم در کلام اسلامى مطرح شده است.متکلمان اسلامى پس از مباحث مربوط به ذات و صفات خداوند ، به بحث درباره افعال الهى پرداخته اند ، آنان در این باره مسائل مهم و گسترده اى را بررسى کرده اند که در حقیقت به عدالت و حکمت خداوند باز مى گردد

در باب وجود خداوند و خالق هستى ، متكلمين با پرسش هاى متعددى مواجه اند كه بعضى نوظهور و برخى از ديرباز مطرح بوده است. در يك چينش منطقى ، پرسش هاى اساسى در اين باره را مى توان به ترتيب ذيل سامان داد:آيا وجود خدا قابل اثبات و برهان پذيرر است؟ آيا نيازى به اثبات خداوند هست؟ روش تجربى و درك حسّى يا روش عقلى و  يا راه كشف و شهود عرفانى ، كدام يك براى اين امر صلاحيت يا اولويت دارد؟ چه براهينى بر اثبات خداوند ارائه شده است؟ادعاى اثبات ناپذير بودن خدا نمى تواند مستند به امتناع ذاتى و منطقى آن باشد ،

شفاعت از ماده "شفع " است كه در لغت به معناي "جفت شدن با چيزي " است، و اصطلاحا به معناي حائل شدن براي رفع ضرر از كسي و يا رساندن منفعتي به اوست و در عبارت ساده‏تر و در محاورات عرفي بدين معنا به كار مي‏رود كه شخص آبرومندي از بزرگي بخواهد كه از مجرمي بگذرد يا بر پاداش خدمتگزاري بيفزايد.يكي از مزايايي كه خداي متعال به مؤمنان، اختصاص داده اين است كه اگر مؤمن، ايمان خودش را تا هنگام مرگ حفظ كند كه باعث سلب توفيق و سوء عقاب و سرانجام، شك و ترديد يا انكار و جحود نشود، و خلاصه در يك جمله "اگر با ايمان

شیعه امامیه در یک دسته از اصول معتزله در دسته دیگر از اشاعره فاصله گرفته، اما در میان این سه فرقه، اصول فرا وانی هست که همه در آنها وحدت نظر دارند و این بهترین وسیله است که همه مسلمانان تحت این اصول در خیمه واحدی به سرببرند و مفاد آیه شریفه را که می‌فرماید«انما المومنون اخوة» تجسم بخشند.قدمت مکتب اعتزال مکتب اعتزال؛ یک مکتب کلامی است که در سال ۱۰۵ ه ق، به وسیله واصل بن عطا پی‌ریزی شد. او از مکتب حسن بصری (متوفای ۱۱ ه) فاصله گرفت و گروهی را تربیت کرد. پیروان واصل، به خاطر مبارزه با مکتب‌های